زندگی‌ که اون روش رو نشونم می‌ده وزنه‌هایی سنگین به روحم می‌بنده. دیگه حس می‌کنم دارم خم می‌شم...قدم نمی‌تونم از قدم بردارم.

اما می‌دونم می‌گذره...یعنی به خودم می‌گم  خوب می‌شم و وقتی خوبم می‌دونم می‌گذره و  به خودم می‌گم خیلی قرار نیست خوش باشی.

شاید همین داستان برام حالتی میانه به وجود اورده.

حال این روزای من اینه.
چند وقت پیش وقتی اینستا داشتم نقاشی‌ای در  اینستای زنی یا دختری عرب دیدم.
زیرش نوشته بود: الکائبه. افسردگی یعنی.
خوب به تصویر کشیده بود حال بعضی روزام رو.